Artur Przebindowski – Kolor do zjedzenia

16 kwietnia 2024 w godzinach już popołudniowych, kiedy popijałam gęstą kawę, zmieszaną z mlekiem, kurkumą i cynamonem, Artur Przebindowski przeczytał mi następujący fragment książki Bohumila Hrabala – Zbyt głośna samotność.

”…bo ja, gdy czytam, to właściwie nie czytam, biorę piękne zdanie do buzi i ssę je jak cukierek, jakbym sączył kieliszeczek likieru, tak długo, aż w końcu ta myśl rozpływa się we mnie jak alkohol, tak długo we mnie wsiąka, aż w końcu nie tylko jest w moim mózgu i sercu, lecz pulsuje w mych żyłach aż po krańce naczyniek włoskowatych…

W tym samym czasie intensywna żółć kurkumy połączyła się w zmysłach z głęboką żółcią na świeżo namalowanym obrazie, i zrozumiałam, że jestem w świecie kolorów Artura.
Gdy rozmawiamy o jego obrazach, to zawsze rozmawiamy o kolorze. Ma na niego niepohamowany apetyt niczym dziecko na słodycze. Rozsmakowuje się w każdej barwie i bezkońca wyobraża sobie jeden obraz w nieskończonych wersjach kolorów. A gdyby namalować tak całkiem czerwony? Czysty biały byłyby niesamowity ! Gdyby użyć niebieskiego, położyć taką czystą plamę, wtedy byłby efekt… i tak bez końca… Jego fascynacja barwą jest tak duża, że przypomina mi synestezyjnego odbiór rzeczywistości Paula Klee, który poszczególne barwy odbierał zmysłami smaku lub dźwięku. Tak naturalnie silne czucie, jest dowodem na niezwykłą wrażliwość, która przejawia się w fascynacji otaczającym światem i nieskończoną inspiracją w tworzeniu.
Wystawa Artura Przebindowskiego, pt.,, Kolor do zjedzenia”, jest niczym ,,deser” po ostatniej wielkoformatowej wystawie, i wynika z pewnego nienasycenia zmysłów, zarówno samego artysty, jak i mamy nadzieje i Państwa.

Adriana Mazur

Kolor do zjedzenia
Wystawa Artura Przebindowskiego