Dorota Goczał

Tekst kuratorski:

Kwadrat jest symbolem absolutu i doskonałości, wiedzy, prostoty, porządku i przestrzeni. Jest formą obrazu, abstrakcją geometryczną, minimalizmem… Cała spuścizna tego kształtu w postaci nieskończonych znaczeń i przedstawień jest ciężarem, ponieważ każde użycie tej formy zdaje się być cytatem i odwołaniem. Aby móc swobodnie przemawiać własnym językiem, Dorota Goczał tworzy dla siebie i swojego malarstwa carte blanche. Płótna bez zbędnych znaczeń, czyste formy i kolory, sprowadzą jej malarstwo do punktu początkowego. Na pierwszym planie jest kolor, prawie jednolity, masywny wręcz dominujący, obezwładnia patrzącego swoją głębią, zwalniając go z wszelkich myślowych poszukiwań, ten kolor to czas kontemplacji, który pozwala nam uspokoić głodne nowych doświadczeń zmysły. Przed całkowitym zatraceniem powstrzymują nas, precyzyjne “nacięcia” formy, przesunięcia, które ujawniają pierwotną biel płócien. Jest ona jak światło, otwiera nam oczy na to, co zakryte, tworzy tonacje kolorów, uwidacznia napięcia w strukturze obrazu, odkrywa wzajemne znoszenia kształtów. Dryfują one po płótnach, opadają na krawędzie, ścierają się bokami, zahaczają wierzchołkami, łapiąc się każdej możliwości, aby pozostać na płótnie. Niektóre z nich, zepchnięte są poza krawędzie obrazu, kontynuują swoje istnienie w nieskończoności. Prace Doroty Goczał zmuszają nas pierwotnego sposobu patrzenia, do rozróżniania kształtów, barw i interakcji między nimi, do wyzbycia się nieskończonej ilości bodźców, szumów dnia teraźniejszego, na rzecz prostoty widzenia i odczuwania.

Adriana Mazur