Kluczowe znaczenie w pracach Aleksandry Bociańskiej ma światło. Kojarzone z bezpieczeństwem, bliskością i ciepłem doprowadzone zostaje przez artystkę do granicy, ujęte w niecodziennym, niepokojącym kontekście traci swoje pozytywne cechy – razi, przeszkadza, każe odwrócić wzrok. Postać przedstawiona na obrazie świeci jaskrawym, żółtym blaskiem. Panujący dookoła mrok rozświetla wyłącznie jej luminescencja. Artystka, zaznaczając rysy szyi i głowy, wyodrębniła z twarzy tylko oczy i nos. Minimalistycznie zaznaczone, przy użyciu czerwonej farby zwracają uwagę przełamując jaskrawość portretowanej osoby. Pomimo intensywności koloru obraz Bociańskiej wprowadza pewnego rodzaju niepokój, a strumienie łez płynących po policzkach postaci tylko ten dyskomfort pogłębiają. Twarz, choć oszczędnie potraktowana, zdradza smutek i samotność. Artystka przedstawia nam pozytywnie odbierany bodziec, jakim jest światło i przeistacza je w coś powodującego niepewność, poczucie zagrożenia. Nieoczywistość cechująca sztukę Bociańskiej skłania nas do przemyśleń i otwarcia umysłu na dualizm świata – jego dobrej i złej strony.
Ta strona korzysta z ciasteczek aby świadczyć usługi na najwyższym poziomie. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że zgadzasz się na ich użycie.ZgodaPolityka prywatności
